Dysplasia coxae congenita, czyli wrodzone zniekształcenie stawu biodrowego jest wadą dziedziczną polegają na niedorozwoju panewki miednicy, jej wiązadła i głowy kości udowej, co daje obraz nadwichnięcia. Przyczyną ujawnienia się wady jest chów wsobny. Schorzenie w 89% obejmuje oba stawy, w 3,3% - staw prawy, a w 7,7% - staw lewy. Radiologicznego potwierdzenia istnienia wady można szukać w wieku 6 miesięcy, jednak wykonane w tym okresie badanie obarczone jest 20% błędem. Ostateczne rozpoznanie Rtg można przeprowadzić między 18 a 30 miesiącem życia. 

W badaniu klinicznym psa poddaje się znieczuleniu ogólnemu. Zwierzę leży na boku przeciwległym do badanego stawu. Chwytamy za udo i próbujemy wypchnąć glowę kości udowej z  panewki w kierunku do grzbietowym. Kończyna powinna być zgięta w stawie kolanowym pod kątem 90 stopni. Przesunięcie większe niż 1 mm (kontrolujemy przez namacanie krętarza większego) świadczy o dysplazji. Badanie kliniczne może wykonać każdy lekarz, ale orzeczenie o tym czy pies ma dysplazję czy nie, może wydać tylko kilka/kilkanaście osób w Polsce. Orzeczenie wydaje się po potwierdzeniu dysplazji w badaniu Rtg. Badanie Rtg: Wykonuje się symetryczne zdjęcie miednicy z wyciągniętymi ku tyłowi kończynami tylnymi. Za pomocą przyrządu Norberga określa się głębokość panewki.

Praktycznie wyróżnia się 4 stopnie dysplazji:
•    1-bardzo nieznaczne odchylenie od normy, ale pozwalające na rozpoznanie schorzenia
•    2-nie budzace watpliwosci, wyraźne odchylenie od normy
•    3-nadwichniecie będące wynikiem dysplazji
•    4-płaska, pozbawiona jej eliptycznego lub kulistego kształtu panewka z przemieszczeniem głowy kości udowej.

Dysplasia nabyta: Pies może nabyć dysplazje poprzez złe odżywianie (przekarmianie), bardzo intensywny ruch w wieku młodzieńczym (ciagłe schodzenie i wchodzenie po schodach, bieganie za rowerem) oraz podawanie posiłku z ziemi (nienaturalne obciążenie stawów).